LEKCJA MORALNOŚCI

Chciałabym podzielić się z wami czymś, co jest dla mnie ogromnie ważne. O co chodzi? O moją pasję do pisania. Nie pamiętam, czy się chwaliłam, że nawiązałam "współpracę" z pewnym wydawnictwem. Napisałam do niego ile kosztowałoby, wydanie tego co posiadam. I tak się zaczęło. Miałam w zamiarze napisać jeszcze coś do tego, co storzyłam, ale wczoraj to zaniechałam, bo stwierdziłam, że to bez sęsu.

Specjalnie dla Was wstawiam opis opowiadania: "Lekcja moralności". Jest ono trochę kontrowersyjne, ale przestałam się już obawiać krytyki. Proszę bardzo:

"Lekcja moralności"Główną bohaterką jest Julia Sławicka, wychowująca się w patologicznej rodzinie. Ojciec popadł w alkocholizm, a mama uciekła z kochankiem. Jej "tragiczna" historia zaczyna się wraz z pójściem do 1kl. liceum. Poznaje nowych ludzi, jej wychowawczynią zostaje siostra matki, która jest chora. Julka ma dosyć wybuchowy charakter i są z nią problemy. Nawiązuje przyjazne stosunki z jednym z nauczycieli. Głównymi tematami "Lekcji moralności" są przebaczenie i miłość, z którą wiąrze się poświęcenie.

Co sądzicie o takimi pomyśle na książkę? Pisząc zaczerpnęłam sporą część z swojego życia, ale i z książek, które namiętnie pochłaniam. Cieszę się, że mam możliwość dzielenia się tym, co się kłębi w mojej głowie. Dzielcie się w komentarzach co sądzicie o opowiadaniu i jak odbieracie historię, którą w nim zawarłam.

Do napisania,
J.

Ucieczka

W środę odbyłam rozmowę, o której wspominałam we wcześniejszych notkach. Na prawdę byłam zdecydowana, aby odejść z mojego "domu". Człowiek, z którym rozmawiałam, był oburzony na wieść o moim odejściu i zły z powodu przyczny, dla której chciałam to uczynić. Oczywiście jak to ja, nie powiedziałam całej prawdy. Przynajmniej nie od razu. Dostałam opr z góry na dół i ciągle smutałam z powodu odejścia. W czwartek postanowiłam oznajmić, że za tydzień przyjdę ostatni raz i znowu nagana... lol. Wtedy przekazałam, że nie powiedziałam cołej prawdy o przyczynie odejścia, ale z powodu wewnętrznej blokady nie przeszła mi przez usta. Chodziło o plotkę na mój temat, którą ktoś rozwiał. Pewien człowiek, którego bardzo cenię, powiedział mi, że jeśli bym odeszła potwierdziłabym oszczerstwa. Kilka godzin później wyjawiłam co spowodowało moją decyzję o odejściu i znowu dostałam lekcję za darmo. Po gruntownym przewartościowaniu wszystkiego, myśleniu, co było dla mnie ważne, postanowiłam jednak zostać w mojej wspólnocie. W końcu to mój dom i nie pozwolę się z niego wyrzucić. Ucieczka z powodu tchurzostwa nie jestdobrym rozwiązaniem, tak samo jak kierowanie się opinią innych. Życie jestjedno i należy je przeżyć w zgodzie z samym sobą, z nikim innym... NIE!!! Wczoraj udałam się na spotkanie, ale nie podobało mi się na nim i zrozumiałam, że mnie rozdrobnili na milion kawałeczków. Muszę się poskładać do kupy. Nikt nie przeżyje życia za mnie (tak wiem, że się powtarzam). CIeszę się, iż posiadam przewodnika duchowego, który zawsze wskazuje mi słuszną drogę do kroczenia i wydeptywania.

Dalej się męczę z książką autorki: "Harrego Pottera". Co u Was słychać? Mam nadzieję, że wszystko dobrze. Cieszę się, że znów tu dla Was jestem.
J.

Drogi Czytelniku, leżę chora w łóżku i nie mam bladego pojęcia co z sobą począć. W ciągu dwóch tygodni jestem trzeci raz w domu i się nudzę. W zasadzie to nie tak do końca, bo czytam najnowszą książką autorki "Harrego Pottera", napisaną pod pseudonimem Robert Galbrait, "Żniwa zła". Wciągnęła mnie w swój świat od pierwszej strony i jak zacznę po przerwie, to nie mogę się oderwać od wielu zapisanych ston. A Ty lubisz czytać? Jeśli tak, to się podziel swoimi ostatnimi książkowymi podbojami. Co się u Ciebie dzieje? Daj znać w komentarzu, żebym wiedziała, że ktoś czyta tego bloga! Nieuchronnie zbliża się środa, a więc dzień, w którym czeka mnie poważna rozmowa z przedstawicielem grupy do której należę, o odejściu, a wcale nie chcę odchodzić. Nie chcę, ale muszę, bo jak nie to nieprzyjemności nie będą mieć końca. To, czy będę dalej chora w środę, nie będzie mieć żadnego znaczenia. Tak postanowiłam! Na prawdę ciężko mi odchodzić, ale świadomość, że robię coś słusznego, daje mi porządnego kopa i sprawia przyjemność. Zawsze starałam się żyć zgodnie z swoim sumieniem i nadal się tym kieruję. Wczoraj byłam na trochę spóźnionych jasełkach, w parafii, w której zamieszkała moja Babcia. Bardzo mi się podobały. Pełen profesjonalizm z strony aktorów, huru, osób przygotowujących rekwizyty, stroje, scenerie, osoby piszącej scenariusz. Większość spraw związanych z przedstawieniem było na głowie jednej osoby, dziewczyny, którą bardzo lubię. Bardzo się wzruszyłam i pojawiła się w mojej głowie myśl, że ja kiedyś też chcę czynić wielkie rzeczy we współpracy z innymi, dawać radość itd, bo bardzo sobie cenie relację z innymi. Muszę również wspomnieć, że w jasełkach brali udział chłopcy z sierocińca. Oglądając występ osób, które dobrze znam, przeżyłam wewnętrzne Katharsis jak starożytni Grecy... Cieszę się, że miałam możliwość znalezienia się tam i zobaczenia jasełek. Co dzisiaj będę robić mając możliwość poleniuchowania? Planuję zobaczyć jakiś film, bo zazwyczaj nie mam czasu na przeżywanie problemów ludzi, którzy nie istnieją w rzeczywistości. Macie jakieś propozycje filmowe? Jestem otwarta na sugestie!

Pozdrawiam,
Do napisania,
J.

Pomimo burz

Przepraszam, że ostatnio nie pisałam, ale nie miałam o czym, nastąpił brak weny. Cieszę się, że mogę tu znów dla Was być i się wam wyżalać. O czym będzie dzisiejszy wpis? O życiu! W moim muszą nastąpić zmiany, bo... Dostałam ostatnio w dupę od rówieśników. Sporo myślałam o wszystkim, o mojej codzienności, o tym co się w życiu liczyć oraz o tym jaka chce być. Zawsze mi zależało, aby zachowywać się fer w stosunku do ludzi, na których mi zależy i właśnie dlatego podjęłam ostatnio słuszną decyzję o zrezygnowaniu z czegoś, co w ciągu zaledwie trzech miesięcy stało się dla mnie priorytetem. Zapragnęłam się poświęcić w imię wyższych celów. Los nigdy nie jest łarskwi marzymy o tym czego mieć nie możemy i posiadamy to czego nie pragniemy. W środę porozmawiam z pewnym człowiekiem o odejściu z wspólnoty, która została moim domem, rodziną, której w zasadzie nie zaznałam. Nie chcę opuszczać, czegoś co jest dla mnie absolutnie wszystkim, ale jeśli myślę o ochronie tego co kocham muszę. Zwykle z utęsknieniem oczekuję środy, ale tym razem nie. Boję się rozmowy o przyczynie mojego odejścia, nie uśmiecha mi się opuszczać najbliższych mojemu sercu, ale cóż... Bywa. Czasem trzeba pomyśleć o szczęściu innych. Mogę utrzymywać z nimi kontakt na facebooku, smsować, dzwonić i tak dalej. Nic nie stoi na przeszkodzie. W obecnej sytuacji czuję się fatalnie i nie wyobrarzam sobie rozstania. Po mimo burz, pomimo strat idę do przodu. Co innego mi zostało oprucz marzenia o pisarstwie? Nic. Cieszę się z wszystkiego, co otrzymuję i wierzę, że moja decyzja jest słuszna. Wszystko dokładnie przemyślałam!

Do napisania,
J

Ps. Co u Was słychać? Mam nadzieję, że wszystko jest ok.

24 FINAŁ WOŚP

Jutro niestety mnie tu nie będzie, bo biorę udział w dwudziestym czwartym finale wośpu. Lubię pomagać ludziom w jakikolwiek sposób, choć oni często mnie ranią (a ja niestety ich, choć tego nie planuję). Mam nadzieję, że dużo uzbieram. Ostatnio pisałam z koleżanką z szoły i zrozumiałam pewną rzecz. Czasem warto inaczej spojrzeć na otaczającą nas rzeczywistość. Każdy z nas posuada jakieś wady i czasem warto o nich zapomnieć, usunąć je na bok, bo pod powłoką może kryć się bardzo ciekawy człowiek, od którego wiele się nauczymy! A może ma jakieś "talenty" z których skorzystamy. Taka mała symbioza. Inni często nas ranią, ale trzeba zadać sobie pytanie jak się łatwiej żyje. Z bliznami? Czy bez nich? Ja staję oko w oko z takim problemem. Kilkakrotnie siadałam i rozprawiałam się z sobą, modliłam się za tych, z którymi mam na pieńku, za siebie, za to by w moim sercu wygrało dobro... Jak na razie nic. Kiedy zapomnę, będzie mi liżej... Mój nauczyciel życia tak mi już radził, ale tym razem wzięłam sobie do serca jego słowa, treść, którą przekazał.

Ps. Warto pomagać. Dobrem za zło odpłacać.

Do napisania,
J

Dziś krótko. Jestem trochę, a raczej bardzo szczęśliwa. O co chodzi? Raczej się nie dowiecie, bo nie jest to inforamcja, którą publiczność może poznać. Po co o tym napisałam? Żeby uświadomić Wam, że niektóre na pozór błache sprawy mogą dać wiele szczęścia. Mnie uszczęśliwiło coś nieistotnego. Przerzucając stronnice książek, zaznajomiłam się z wieloma różnorodnymi historiami, które bardzo mnie poruszyły. My ludzie często nie doceniamy wielu aspektów, otaczającej nas rzec zywistości, nad czym ublowam. Ja też tak się zachowuję, zdarza mi się bezsęsownie płakać, bo czegoś nie pozyskam, zapominając cieszyć się teraźniejszością.Ostatnio jednak uczę się nowego spojrzenia - Ps. mam dobrego nauczyciela. Nigdy bym nie pomyślała, że stanie się kimś ważny...Cieszcie się z wszystkiego, ponieważ zawsze może być gorzej!!!

 

Do napisania Kochani,
J





W imię ...?

Jest pewna grupa zawodowa, z którą utrzymuję dobe stosunki i nie mówię tu o nauczycielach. Grupa, o której wspominam, bardzo się różni od pozostałych. Są wśród niech tacy przedstawiciele, którzy tworzą jej negatywny wizerunek, ale i tacy, którzy w pełni oddają się swojemu zawodowi. O kim piszę? O ludziach, którzy torzą najbardziej skorumpowaną instytucję na świecie, o księżach. Powie wam tak: wszelkie idee związane z wiarą chrześcijańską są ok, miłość, dobroć, poświęcenie się za ludzi, miłosierdzie, wybaczenie, pomoc. Mi to odpowiada. Fajnie, że są ludzie, którzy otrzymują "powołanie" do służby ludziom, na prawdę odjazdowo. Szkoda, że przez niektórzych kapłanów wizeruek Kościoła podupada. W ogóle trzebaby wspomnieć przewinieni kościoła, które trwały przez wieki i zresztą nadal trwają :( Ludzie głoszący dobre słowo nie powinni kierować się chiwością, pragnieniami, czy chęcią zbogacenia się, nienawiścią. Po co były wyprawy krzyżowe? Polowanie na czarownice? Tępienie inteligęcji? Stworzenie indeksu ksiąg zakazanych? Powołanie Świętej Inkwizycji? Nie rozumiem motywów, które kierowały uwczesną władzą kościoła katolickiego. Ostatnio zakupiłam czasopismo ŚWIAT WIEDZY - HISTORIA i czytałam o mrocznych sekretach watykanu. O papieżu Aleksandrze VI słyszał nie jeden człowiek, poraz pierwszy zabił w wieku zaledwie dwunastu lat. O korupcji i praniu brudnych pieniędzy wszystkim wiadomo. Przedstawiciele Kościoła często fałszowali różne dokumenty dla zysku. Jak jest ciemna strona celibatu? Szerzenie się pedofili... Nie chcę nawet tego komentować. Ile tajemnic kryje Watykan? W głowe się to nie mieści. Księża stali się dzięki własnej hstorii dość kontrowersyjną grupą zawodową, a sobór trydencki tylko to pogłębił, bo właśnie wtedy narzucono duchownym celibat. Ale po co? Moje rozwarzania będą dotyczyły czasówn nam współczesnych. Jeśli Bóg istnieje to rządałby od człowieka czegoś sprzecznego z jego naturą, skoro jest miłosierny? Wątpię. Księża są zwczajymi ludźmi, mającymi te same problemy co Ty, czy ja. Niektórzy zachowują się miło i uprzejmie wobec wszystkich, którzy ich otaczają, doradzają, rozawiają o Twoich problemach, a niektórzy nie! Dlaczego oni nie mogą mieć prawa do takiego samego życia jak my? Człowiek potrzebuje bliskości drogiej istoty. A jeżlei On nie istnieje, to całe poświęcenie, celibat, brak rodziny, dzieci staje się bezsęsowny! Moim zdaniem celibat nie posiada racji bytu. Zasady rzącące tym światem są okrutne. Nie wyobrażam sobie bólu matki, której syn (być może jedyne dziecko) powiadamia ją, że zostaje księdze, bo Bóg zsyła na niego powołanie. Bla bla bla. Gdybym była na miejscu, któreś z matek, pękło by mi serce. Takie zycie to męczarnia. Ni kumam jak można się na coś takieg pisać. Jestem młoda i moje poglądy mogą się zmienić z czasem. Jednak mimo wszystko co myślę, szanuję postawę mężczyzn wstępujących do seinarium, bo przynajmniej obierają jakiś cel w życiu. Mam nadzię, że księża wyjdą kiedyś z "średniowiecza".

Do napisania.
J

Nasza moralność

Trochę się tu zmieniło od wczoraj, co nie? Te zmiany moim "skromnym" zdaniem były konieczne. Jestem nowa w sieci i powinnam się jakoś zareklamować, dlatego możecie subskrybować mojego bloga i kliknąć "lubię to" - chodzi o nowo powstałą stronę na facebooku, która będzie dotyczyła tego co blog, ale ma zadanie też promować mnie jako blogerkę. To na tyle jeśli chodzi o sprawy organizacyjne. Aaaa. Jeszcze jedno! Pewnie zauważyliście, że pojawiła się na górze strony zakładka "o mnie", jak tam wejdziecie to co nieco się o mnie dowiecie, jeśli was to interesuje.

Cieszycie się, że zaczął padać śnieg? Znam co najmniej jednego człowieka, który się cieszy, ale to dlatego, iż kocha jeździć na nartach. Przez wszechstronnie panujące zimno i śnieg chodzę w ciepłych wełnianych sweterkach. Lubię zimę, lecz bez przesady...

A teraz nadszedł czas na zapowiedziane ciężkie temaciki. Kolejny będzie też trudny, ale wątpię, że go odbierzecie tak jak ten. Do dzieła.

Walnę z grubej rury.

Aborcja, eutanazja, in vitro...

Tym się mam zamiar zająć.

Eutanazja
Sprawy dotyczące poszanowania życia ludzkiego są mega trudnymi tematami i nie do końca wiem jak się za to zabrać, ale jakoś muszę, bo zaplanowała takie rozważania. Najlepiej będzie jak rozpocznę definicją eutanazji. Eutanazja - przyśpieszenie śmierci chorego człowieka. Nie będę pisać tego co dyktuje skorumpowany Kościół Katolicki (nie twierdzę, że cały taki jest, bo nie ocenia się książki po okładce, lub całości po ogóle), mam własne zdanie, nie zależne od głosu tej instytucji. Jak człowiek jest chory, umierający i nie widzi dalszego sensu istnienia, a środki znieczulające ból nie działają, powinien mieć możliwość uśmierzenia "ran" w inny sposób. Kościół uważa, że to jest nieposzanowanie boskich praw! Boskie prawa? Mhhhh... Okey. Potępia również każdą formę odebrania życia. A gdzie było miłosierdzie, kiedy skazywał na śmierć tysiące i miliony ludzi, poprzez wyroki ŚWIĘTEJ INKWIZYCJI?! Gdzie? Wracając do sedna. Istnieje również druga strona medalu, którą są (być może) wyrzuty sumienia, sumienie drugiej istoty ludzkiej, która ma za zadanie uśmiercenie bliźniego. Jak odpowiedzieć sobie na pytanie: "czy eutanazja powinna być dopuszczalna"? To to dylemat moralny.

In vitro
Tu też zacznę od definicji. In vitro - metoda zapłodnienia polegająca na doprowadzeniu do połączenia komórki i plemnika w warunkach laboratoryjnych poza żeńskim układem rozrodczym. Wy wyniku zapłodnienia in vitro ginie dużo embrionów. Wyobraź sobie, Drogi Czytelniku, że Twoje dziecko, jeśli je posiadasz, nie pasuje do jakiegoś chorego planu, nie wpasowało się w warunki i musi iść na odstrzał. Co być czuł? Egzekucja na żyjącym na ziemi istnieniu, jest tożsama z pozbyciem się embrionu. Nie ma on wielkich rozmiarów, nie płacze, nie krzyczy, nie woła o jedzenie, ale ma "zagwarantowane" miano istoty ludzkiej. Tyle się mówi o prawach człowieka! Gdzie one są zachowywane, gdy wyrzuca się nie potrzebne "Reszczki" po tej metodzie zapłodnienia? Gdzie? Ile biednych dzieci mieszka w domu dziecka i oczekuje miłości, której może nigdy nie dostać? Warto byłoby się nimi zainteresować! Ci którzy poddają się in vitro robią to dal własnego zaspokojenia, "ja nie mogę, a chcę". Dla mnie to czysty egoizm. Rozumiem, że każdy chciałby wychowywać dziecko, które z niego wyszło, ja także. Nie można być egoistą...

Aborcja
Aborcja - zamierzone i przedwczesne zakończenie ciąży w wyniku interwęcji zewnętrznej. W prawie polskim dopuszczone są trzy przypadki, kiedy aborcja jest dopuszczana. Pierwszy gdy dziecko jest chore, drugi matka jest poważnie chora i dziecko jej zagraża, trzeci ciąża jest wynikiem gwałtu. W przypadku choroby matki istnieje zasada podwójnego skutku (ostro powiedziawszy - czysta matematyka)... ;( Co kiedy dziecko choruje? Ile na świecie ludzi z poważnymi powikłaniami potrafiący cieszyć się tym co mają, biednych, głodujących, bezdomnych, ubogich? To, że to małe stworzonko nie ma się dobrze, nie oznacza, że przychodząc na świat jest skazane na niepowodzenie, klęskę. To nie prawda! A gwałt? Ciężko go przetrawić i kobiety są w szoku i często mogą nie wiedzieć co czynią, ale mają ludzi w okuł siebie, szkoda, że nie zawsze odpowiedzialnych... Mam pytanie. Dlaczego jedyną śmiertelną ofiarą w wyniku gwałtu miałby by być nienarodzone dziecko, które nie zawiniło w żaden sposób? Da się przecież oddać dziecko do okna życia, czy adopcji. Każdy ma prawo życia!!!

PODSUMOWANIE. Jak odróżnić dobro od zła? Jak wiedzieć co jest etyczne? Trzeba rozróżnić dwie rzeczy: dobro osobiste i dobro drugiej istoty ludzkiej. "Kochaj bliźniego swego jak siebie samego." Prawda, jak na nią patrzeć? Wszystko (weryfikuje) modyfikuje życie. Teraz tak twierdzę, ale jak pożyję kolejne osiemnaście lat mogę zmienić zdanie. Zostawiam Was z tym. Jutro kolejny wpis, ale nie dotyczący tak turystycznych zagadnień, ale równie dyskusyjnych dla wielu katolików!

Cieszę sie Drogi czytelniku, że dobrnąłeś do końca rozważań i mam nadzieję, iż się do mnie nie zraziłeś. W końcu każdy posiada prawo do wolnego wyrażania opinii.

Pa.
Do napisania.
J

Małe rzeczy

Punkt widzenia zależy od miejsca siedzenia - najlepsze zdanie do rozpoczęcia pisania wpisu na blogu na ten dzień. Nam ludziom ciągle czegoś brak co uważamy za cenne. Kto z was nie wyobraża sobie przyszłości, w której ma najnowszy, lecz nie potrzebny telefon; najnowszą płytę lub książkę osoby, którą się wielbi, drogie ubrania, czy kosmetyki? Tylko czy ponad polowa z tego co kupujemy na bank jest nam potrzebna? Ilu ludzi na świecie głoduje, a my wyrzucamy pieniadze w błoto, ponieważ ubzduraliśmy sobie w pustych mózgownicach, że to oznaka statusu społecznego. Jebać to!!! Pojmuje, że użyłam ostrego słowa, ale trzeba było, by uzmysłowić jak powinien wyglądać nasz system wartości oraz jego hierarchia. Niejednokrotnie biegamy za nic niewartymi ideami, zapominając o tym co najważniejsze - DRUGIM CZŁOWIEKU!! Dosyć często bierze nad nami górę najprawdziwsza próżność i wbrew zdrowemu rozsądkowi wybieramy zło. Dlaczego? Dodajmy do tego co już zapisane lekkomyślność i wszystko jasne. Miłość, przyjaźń, marzenia, idee bywają błędnie skonstruowane w oparciu o głupie postrzeganie tego co w około. Ludzkie serca błądzą, wywieszając białe haniebne flagi i poddają się bez walki. Co mam na myśli? Ile na tym świecie przeprowadzono rozwodów z powodu tzw. "nowej miłości", nie zliczymy. Jeśli czyta to osoba po ślubie, którą trafiła szczała wypuszczona z reki amora, niech uważnie przeczyta kolejne zdania. Jeśli chcesz opuścić ukochaną/ukochanego z powodu jakieś przygody, nowości w nudnym żywocie, zastanów się nad tym dwa razy! Może to być ktoś ważny, ale tylko na momencik. Tak działa zło, że osacza nas z wszystkich stron, fingując szczęście, a potem zrywa klapki z oczu i ujawnia, że nasza wiara w "dobro" była ułudą. Po rozstaniu możesz żałować i ciężki będzie Ci naprawić wyrządzone zło. Ponawiam mój apel: Zastanów się dwa razy zanim podejmiesz decyzję, która może zrujnować Ciebie oraz twoich bliskich!!! Nie niszczmy się. Błagam. Nasza radość jest pierwszorzędna, lecz pamiętajmy o bliźnich. Tak żebym pusto nie gadała, odkryję rąbka tajemnicy o sobie. W ostatniej notce napisałam, że się zabujałam. Podzielę się z wami pewnym faktem. Moim priorytetem stało się, aby to on był szczęśliwy, chronię go przed pokusą i zawsze będę starała się go chronić. Małe rzeczy są istotne, ale Wielkie rzeczy jeszcze istotniejsze. Wiesz czym są Wielkie rzeczy? To istota ludzka! A małe? Wszystko pozostałe. Mam ogromną nadzieję, że komuś te zdania dały do myślenia i zastanowi się zanim coś popsuje. Kolejny wpis będzie dotyczyły kontrowersyjnych tematów. Jesteście ciekawi jakich? Wpadnijcie jutro, ewentualnie w środę.


Do zobaczenia.

Podsumowanie roku

Hejoooo, co u Was słychać w tym Nowym Roku? U mnie spoko, właśnie skończyłam czytać pierwsze z opowiadań o Sherlocku Holmesie z tej wielkiej "Księgi wszystkich dokonań Sherlocka Holmesa". Teraz czekają na mnie kolejne przyjemne przygody z najsławniejszym detektywem wszechczasów i jestem z tego powodu bardzo zadowolona, mam ogromną nadzieję, że pożytecznie spędzę czas. Byłam dziś mamą i ciocią z Niemiec na zakupach w galerii handlowej i kupiłam sobie śliczne buty, Bozia poskąpiła mi obuwia, oraz spodnie bo miałam tylko cztery pary. Mogę przyznać, że miło spędziłam dzień, szkoda, że wolne dobiega końca i w poniedziałek znów zaczyna się nauka :(

Dobra nadszedł czas na podsumowanie ubiegłego roku. Napiszę o dwóch ważnych dla mnie sprawach, mogłabym napisać nawet o trzech, ale lepiej nie, bo uznacie mnie za nawiedzoną.
O której napisać najpierw? Już wiem...



Miłość
Tak w zasadzie to nigdy z nikim nie byłam, pozostałam wolna od nieudanych rozpadających się związków, które tak fascynują moje rówieśniczki. Po co w młodym wieku ganiać za chłopakami i się samemu niszczyć. Byłam poważnie "zakochana" i przeżyłam załamanie serca, na swój sposób nadal przeżywam, dowiedziałam się jak to boli. Mimo tego dziwnego uczucia, robiącego z mózgu papkę, tylko marzyłam o kimś, ale nie byłam w stanie o niego walczyć. Nie jestem typem dziewczyny, która myśli tylko o jednym, znalazłam większe ambicie niż inne, pociąga mnie poszukiwanie wyższych wartości. Jestem niepoprawną romantyczką. Jeśli ktoś zechciałby wziąć mnie pod lupę, to stwierdziłby, że dziwne z mnie stworzonko. Bywa. W mojej głowie istnieje tylko jedna myśl, aby przeżyć wartościowe życie w oparciu o miłość i tak się zachowuję. Kiedy rozpoczął się rok dwa tysiące piętnasty, nie byłam zakochana, szukałam obiektu westchnień, ale go nie znajdowałam i czułam się z tego powodu wielce nie szczęśliwa. Smuteczek. Miłość jest dla mnie na prawdę najważniejsza. Dwa lata temu czytałam książkę "Ptaki ciernistych krzewów", rozumiem, że nie jest to wybitnie znane dzieło, ale może być, zwłaszcza dla romantyczki. Przez tą historię w mojej głowie zaświeciła myśl, że chciałabym się zakochać w kimś tak, że nawet jeśli z nim nie będę, stanę się ćmą latającą w około żarówki. I tak się stało... Znalazłam swoją gwiazdkę na niebie, którą lubię i "oddaję cześć i uwielbienie". Specjalnie napisałam tak po chrześcijańsku. Kocham i dziękuję Bogu za tą możliwość. Bo bez miłości nie ma życia, a bez życia nie ma przyszłości... A teraz kilka cytatów W.Szekspira. "Miłość w swej prostej i nieśmiałej wymowie, powie najwięcej, kiedy najmniej powie", "Miłość, która się zmienia, nie jest miłością. Miłość jest jak nieusuwalne znamię, przetrwa burze i nigdy nie zadrży. Miłość nie zmienia się z czasem, w ciagu godzin, czy tygodni, ale potwierdza się, nawet u progu przeznaczenia." O tym najpiękniejszym z uczuć idzie wiele powiedzieć, sporo napisać, czy zaśpiewać. Cieszę się, że biegam za motylami i śnie piękne sny. Ubiegły rok najlepiej wspominam ze względu na obiekt moich westchnień. Jechałam autobusem dwudziestego dziewiątego marca i trafiła szczała amora... Nie pojmuję świata przez różowe okulary, widzę wady i zalety tego co oferuje rzeczywistość. Nie bez powodu namiętnie czytam książki. W nich kryje się wiedza, nauka i mądrość ludzkości i z niej pobieram lekcje.



Wyjazd do Włoch
Od kilku lat widziałam siebie zwiedzającą włoskie miasta. Szkoła, do której uczęszczam, organizuje wiele zagranicznych wycieczek. Wcześniej byłam na wyjeździe do Hiszpanii i mi się podobało. W zeszłym roku szkolnym zorganizowano wycieczkę do Włoch i się załapałam. Zwiedziłam Weronę, Orwieto, Watykan, Rzym, Monte Casino, Asyż, Pompeje, Wenecję i bardzo mi się tam podobało. Każde z wyżej wymienionych miast zrobiło na mnie niesamowite wrażenie i było jedno jedyne w swoim rodzaju. Cieszę się z możliwości zwiedzenia malowniczych miast, poznania ich kultury i historii, którą się pasjonuję. Niestety nie zobaczyłam jednego z najważniejszych miast, Florencji i nie potrafiłam tego przetrawić... Monte Casino zrobiło na mnie największe wrażenie, mimo, że to w Watykanie chciałam pozostać do końca swoich dni. Jak pomyślała o żołnierzach Drugiego Korpusu Polskiego walczących pod dowództwem Władysława Andersa i trudzie, który pokonali, aby wygrać, jestem w niebo wzięta. Jest to dla mnie coś niesamowitego. Cieszę się, że wyśniłam jeden z swoich snów. A oto kilka fotek dla Was z mojego pobytu w Italii:

Jak wspominałam nie wierzę w moc postanowień noworocznych i tego się trzymam, ale... Tak, musi być jakieś "ale", nie obędzie się bez tego. Wierzę, że marzenia się spełniają i ponad wszelką wątpliwość, dążę do tego. Niechaj ludzie gadają co im się żywnie podoba, nie obchodzi mnie to. Mam głęboko w czterech literach gadaninę sępów czekających na mój upadek, jakieś potknięcie. Przez cały rok 2016 zrobię wszystko, aby wydać pierwszą książkę. Życzcie mi powodzenia!!! Niech inni gadają co chcą, oni nie przeżyją życia za mnie lub Ciebie, Drogi Czytelniku. Zrób to samo, weź stery w ręce i zaprowadź się do upragnionego raju, ziemi obiecanej, nieba na naszej planecie. W każdej sytuacji zachowaj siebie! Tego Ci życzę.

Do napisania,
JP.